Foto bersama dengan Bhante Atthapiyo tahun 2016,
Beliau sudah meninggalkan dunia fana ini pukul 10.45 kemarin malam. Tersentak diri ini membaca postingan di grup WA. kenangan dengan beliau langsung muncul bertubi-tubi dan tak pelak mata ini mulai membasahi pipi.Selama bersahabat dengan beliau, banyak pelajaran yang bisa diambil, diingat, diresapi. Beliau selalu menekankan walaupun penampilan berbeda, kita sebagai manusia mempunyai keinginan yang sama. yaitu kebahagiaan sejati bukan yang semu. Di setiap ceramah Dhamma beliau suka bercerita kehidupan beliau semasa masih umat awam, bagaimana beliau bertemu dengan Ajaran Dhamma, bagaimana beliau mendapatkan pemahaman akan pilihannya menjadi seorang Bhikkhu.
Ingatan ini membawaku saat di kuti dekat vihara, beliau sudah selesai makan pagi, saya dan teman saya mengunjungi beliau. Beliau memberikan sebuah gantungan kunci yang beliau beli di Myanmar beberapa bulan yang lalu.Sebelum beliau datang di kota ini, saya sempat bergurau di chat messenger, kalau kesini, jangan lupa oleh-oleh. Beliau juga mengiyakan dengan gurauan. Saya pikir beliau hanya bercanda. tetapi besok harinya, beliau membawakan gantungan kunci sebanyak 12 pcs. Dan beliau mengatakan sebenarnya masih banyak lagi di vihara mendut, tapi cukup berat. Saya bertanya, kok berat,bhante ? ia, reruntuhan batu-batu candi di myanmar,hehe bhante menjawab.
Jika beliau online di messenger, saya sering menyapa beliau.Saya suka ngobrol dengan beliau. beliau orangnya supel,ramah,dan yang saya suka itu guyonannya yang khas. Guyonan bhante itu, apa adanya, dan kenyataan yang disebutkan memang begitu dan itulah yang membuat suasana lucu.Beliau sangat pintar . saya juga pernah diberikan nasehat untuk terus melanjutkan hoby saya ini yaitu menulis.Beliau sekolah di jurusan Sastra. jadi beliau mengenal pasti akan tata bahasa,majas-majas,puisi,prosa apapun itu yang berhubungan dengan dunia sastra.Jadi saya sempat memberikan alamat situs blog ini kepada beliau, untuk memberikan masukan, apakah salah satu tulisan di blog saya ini menarik atau tidak ,tata bahasa yang saya pakai atau apakah si pembaca mengerti akan tulisan si penulis. Beliau memberikan masukan yang sangat baik untuk saya.Saya tidak akan melupakan jasa-jasa beliau untuk waktu yang lama.Terakhir kali beliau sempat memberikan usul, bagaimana kalau saya mengirimkan tulisan ini kepada salah satu pengurus Vihara di Jakarta.Tulisan tentang Dhamma tentunya. Tetapi saya masih awam, saya masih pemula, jadi saya belum bisa mengiyakan permintaan beliau. Saya masih merasa belum bisa apa-apa sampai mengirimkan tulisan tentang Dhamma kepada pengurus Vihara Jakarta. Beliau memberikan usul menuliskan tentang "labirin kehidupan" Menurut saya itu harus penuh dengan inspirasi yang nyata. tidak sekedar membuat imajinasi tentang labirin kehidupan. Saya hanya bisa mengingat kata-kata beliau tersebut tanpa mewujudkannya.
Bhante, selamat jalan. Bhante memiliki keunggulan dalam kebaikan , tetaplah tersenyum dimanapun bhante berada. Saya tidak akan melupakan bhante di kehidupan ini. Bhante juga guru saya, yang selalu saya rindukan. Bhante....semoga jasa-jasa kebaikan bhante selalu mengikuti bhante dimanapun. semoga bhante selalu berbahagia.sadhu sadhu sadhu.
Memori kelam di hari yang sangat cerah ini.....
